De herfst wordt tot nu toe gekenmerkt door nat, soms onstuimig en zacht weer. Daar lijkt op de korte termijn weinig verandering in te komen. Hogedrukgebieden komen tijdens de eerste week van de 30-daagse voor in het zuidwesten en noorden van Europa. In Spanje en Portugal, maar ook in het zuiden van Frankrijk en Italië, is het stabiel herfstweer met temperaturen die ’s middags rond 20 graden uitkomen. In Zweden, Noorwegen en Finland schommelt de temperatuur overdag rond het vriespunt en komen sneeuwbuien voor.

In Nederland en omstreken slingert een westelijke wind met lagedrukgebieden tussen deze twee hogedrukgebieden door. Daarmee houdt het wisselvallige herfstweer voorlopig stand. De berekeningen van de weercomputer voor de tweede week laten deze tweedeling vervagen. Als het GFS weermodel ter vergelijking ernaast wordt geplaatst, valt op dat dit model een hogedrukgebied ten westen van Ierland parkeert en dat dit de westelijke wind onderbreekt. Dit lijkt echter van tijdelijke duur te zijn en vrij snel daarna breken lagedrukgebieden door deze blokkade heen.

Voor de derde en vierde week is vervolgens nauwelijks nog een significante afwijking te bespeuren. Alleen tijdens de derde week verschijnt in de buurt van Spanje en Portugal een klein stukje roze wat zou kunnen duiden op het standhouden van het hogedrukgebied in die omgeving.

Om de trend van het weer op de langere termijn te kunnen analyseren bieden de weerregimes nog wel eens uitkomst. Er wordt onderscheid gemaakt tussen vier verschillende verdelingen van de luchtdruk boven het Europese continent waar je in een optimale situatie een bepaald weerbeeld aan kan koppelen. Een voorbeeld daarvan is de omegablokkade die in de zomer bijvoorbeeld voor een langdurige hittegolf kan zorgen, of in de winter juist voor dagenlange vrieskou. 

Lees hier meer over de Scandinavische blokkade.

De kansverdeling in december laat een gemêleerd beeld zien zonder overtuigende voorkeur voor een bepaald luchtdrukpatroon. Enige wat op deze lange termijn opgemerkt kan worden is dat het NAO+ weerregime net de grootste kans krijgt. Dit betekent dat westenwinden domineren en relatief milde lucht wordt meegevoerd. De positie van de straalstroom maakt het in dit geval ook mogelijk om vaker stormen op de Atlantische Oceaan te laten ontstaan. Scandinavië en Zuid-Europa hebben daarentegen juist met koud en droog winterweer te maken.

De temperatuurverwachting laat de kou in Scandinavië duidelijk naar voren komen. In Nederland is het naar verwachting tussen 13 en 20 november 1 graad tot 3 graden warmer dan gemiddeld. Voor deze tijd van november is het klimatologisch gemiddelde 9 à 10 graden. Tijdens de derde week, 27 november tot en met 4 december, is het patroon redelijk ongewijzigd en is de afwijking in Nederland ongeveer 1 graad naar boven. Eind november is de gemiddelde maximumtemperatuur 7 tot 9 graden. Met deze weerkaarten lijkt het er sterk op dat de temperatuur komende weken vrijwel constant rond 10 graden zal uitkomen.

Het neerslagpatroon laat er geen gras over groeien: de rest van de novembermaand blijft het natter dan gemiddeld. Tijdens de eerste week bedraagt de afwijking 10-30 millimeter en week twee zit op 0-10 millimeter boven het klimatologisch gemiddelde. Daarbij krijgt de westelijke helft van het land een fractie meer regen vanwege het opspelen van kustconvergentie. In de derde en vierde week wordt voor Nederland geen significante afwijking getoond, maar met het aanhouden van een westenwind bij een lage luchtdruk zal het op de lange termijn nat blijven.

Foto omslag: Peter van der Schoot