Het Middellandse Zeegebied gaat gebukt onder extreme hitte en daar komt voorlopig nog weinig tot geen verandering in. Niet alleen in Europa is sprake van uitzonderlijke hitte, want ook in de Verenigde Staten is het al dagenlang bloedheet. Lees hier een extra artikel over de hoge temperaturen. Het weer in Zuid-Europa vormt een groot contrast met het noorden en westen van Europa, waar het juist relatief koel en wisselvallig is vergeleken met voorgaande zomers die geregeld gedomineerd werden door hitte en droogte.

Tijdens de eerste week van de 30-daagse (17-24 juli) ligt het zwaartepunt van lagedrukgebieden in een strook van Groot-Brittannië tot en met Scandinavië. Dit levert bij ons in Nederland vaak een noordwestelijke of westelijke stroming op. Deze windrichting staat niet bekend vanwege hoge temperaturen. Deze periode vormt geen uitzondering op die regel. Ook de tweede week (24-31 juli) slaat blauw uit op de temperatuurkaart van het ECMWF weermodel. Gemiddeld genomen valt de temperatuur 0 tot 3 graden lager uit dan de gebruikelijke 21 tot 25 graden voor eind juli. 

Van Zuid-Italië tot en met Cyprus en Turkije blijft het onverminderd heet met een verwachte 1 tot 6 graden bovenop de klimaatgemiddelde temperatuur. In Portugal, Spanje en Frankrijk gaat de temperatuur wel omlaag en lijkt de hitte iets te verminderen. Neemt niet weg dat het hartje zomer gemakkelijk warmer dan 30 graden kan worden in deze landen.

De patronen van de luchtdruk- en temperatuurverdeling slaan tijdens de eerste helft van augustus geen andere weg in. Gematigde temperaturen met een ietwat lagere luchtdruk houden aan. Daarmee lijken we voorlopig nog niet af te zijn van het typische Hollandse zomerweer, waarbij het geregeld tot een regenbui komt. De derde week (31 juli – 7 augustus) levert in de huidige verwachting een iets natter dan gemiddeld weerbeeld op met 0 tot 10 mm bovenop de gebruikelijke 20 tot 30 mm. 

In de zomermaanden valt neerslag hoofdzakelijk in de vorm van buien die even kort en krachtig kunnen uitpakken en zo plaatselijk de regenmeters vullen. Het lokale karakter zorgt soms voor grote verschillen binnen het land. Van een alarmerend neerslagtekort is momenteel in elk geval geen sprake. Door het natte voorjaar is het grondwater op veel plaatsen redelijk op peil. De trend is door het wisselvalligere weertype van de afgelopen tijd afgevlakt nadat het neerslagtekort in de droge periode in mei en juni wel flink gestegen was. Momenteel bedraagt het neerslagtekort 193 mm. In recordjaar 1976 was dat half juli al opgelopen naar circa 275 mm.

Bij het uitblijven van warme zuidwesten- tot zuidenwinden vanuit Frankrijk is de kans op zware onweersbuien met bijkomende verschijnselen zoals hagel en zware windstoten vooralsnog erg klein. 

Als we nog even een blik werpen op de vierde en laatste week van deze 30-daagse valt op dat in de meeste kaarten signalen voor significante afwijkingen slinken en grotendeels zelfs verdwijnen: een teken dat de berekeningen zo ver uiteen beginnen te lopen dat er eigenlijk nog geen harde conclusies aan te verbinden zijn. De clusterkaarten van de weerregimes hierboven laten zien dat het merendeel van de modelberekeningen wel een voorkeur heeft voor het aanhouden van de westenwinden.

Foto omslag: Henk Groenewoud