Een Genualaag ontstaat meestal bij een noordelijke stroming over het westen van Europa. Aan de zuidflank van de Alpen ontstaat dan vaak een trog (ookwel lijvore genoemd). Door de trog ontstaat er ook een stroming boven de Middellandse Zee richting de Alpen. Warme vochtige lucht in de Baai van Genua  komt zo steeds meer in botsing met de koude polaire lucht die over Frankrijk naar het de Middellandse Zee stroomt. De warme lucht op zeeniveau stijgt makkelijk op in de koude onstabiele bovenlucht waardoor er makkelijk wolken en buien ontstaan. Wanneer de jetstream (een band met hoge windsnelheden in de bovenlucht) ook nog gunstig gepositioneerd is kan er een zeer actieve depressie ontstaan boven de Ligurische Zee die we het Genuaslaag noemen. De ligging van de Alpen is daarbij een gunstig gegeven om de zogenaamde cyclogenese (het versterken van een lagedrukcirculatie) verder op gang te brengen.

De meeste Genua depressies zijn vrijwel stationair en brengen in het gebied heel veel neerslag. Soms trekken de depressie onder invloed van de hoogtestroming langs de Alpen, richting de Golf van Venetië.  Het kan vaak een paar dagen achtereen regenen in het gebied en in de zuidwestelijke Alpen kan op hoogte veel sneeuw vallen. Een Genualaag is meestal de oorzaak van grote overstromingen in het noorden van Italië.

De noord tot noordwestelijke stroming over Frankrijk leidt vaak tot een Mistral. Wanneer het Genualaag nog eens extra uitdiept wordt het drukverschil in het zuiden van Frankrijk nog groter en dat betekent feitelijk een extra injectie voor de Mistral waardoor het nog harder gaat waaien.

De meest actieve Genua depressies komen voor in de late zomer en herfst als het zeewater van de Ligurische Zee het warmst is.